تشويق كردن فرزندانمان

یکی از زیباترین تصاویری ‌که از دوران‌ کودکی‌ در ذهن اغلب ما وجود دارد لحظه‌هایی است که به نوعی تشویق و تائید شده‌ایم؛ وقتی با شوق پایین دفترچه دیکته‌‌‌مان می‌دیدیم: «بیست تمام. آفرین، همیشه موفق باشی، زمانی که سر ‌صف جایزه ‌می‌گرفتیم یا هنگامی‌ که با عجله خودمان را به خانه می‌رساندیم تا همه‌ را ‌برای مادر‌ و پدرمان‌ تعریف ‌کنیم و آنها نیز با تائید ‌و ‌تشویق دوباره ‌ما، برق شادی بیشتر را به چشمانمان می‌بخشیدند.

 در واقع یکی از راه‌های رشد بیشتر و بهتر ذهن کودکان تشویق است. تصور این که افراد می‌توانند تنها با تنبیه و بدون هیچ تشویقی قدر و ارزش موفقیت‌ها و توانایی‌های خود را بدانند تصوری بیهوده و باطل است.

البته امروز والدین و مربیان به نقش موثر تشویق بیشتر پی برده‌اند، ولی هنوز در بسیاری از خانه‌ها و فضاهای آموزشی، والدین و مربیان بیشتر از روش‌های تنبیه‌ای استفاده و فکر می‌کنند تنبیه، فرد را پخته‌تر و محکم‌تر بار می‌آورد.

تشویق، ویتامین موردنیاز ذهن کودک

همان‌گونه که بدن کودکان برای رشد بهتر نیاز به ویتامین‌های مختلف دارد، ذهن آنها نیز به ویتامین‌هایی نیاز دارد که به نوعی باعث رشد و پرورش‌ بیشتر آنها شود‌.

در واقع بهترین ویتامین برای ذهن کودک «توجه» است‌. این توجه می‌تواند به روش‌های مختلف صورت گیرد.

مثلا کودک به ویتامین‌هایی مانند شعر، موسیقی، بازی و سرخوشی، بودن در طبیعت و لذت بردن از لحظات زندگی نیاز دارد و همه اینها زمانی حاصل می‌شود که بتوانیم برای او وقت بگذاریم و به اوتوجه لازم را نشان دهیم.

حالا این توجه وقتی مثبت باشد شکل «تشویق» به خود می‌گیرد و هنگامی هم که منفی باشد به صورت «تنبیه» خواهد بود.

قوانین تشویق

نخستین قانون تشویق آن است که باید واقعی و حقیقی باشد، نه از روی انجام وظیفه، ظاهری و دروغین.

اگر بچه‌ها فکر کنند که با دیدن نمره خوب آنها یا کار مهم و درستی که انجام می‌دهند از سر بی‌حوصلگی و بدون هیچ‌گونه احساس واقعی فقط می‌گوییم «آفرین! عزیزم توکارت را خوب انجام دادی» متوجه می‌شوند و همین موضوع باعث ناامیدی و ناراحتی آنها می‌شود.

کودکان در این مواقع فکر می‌کنند که ما واقعا از موفقیت‌هایشان خوشحال نشده‌ایم‌ و به آنها توجه نداریم.

فراموش نکنیم این کارها به جای این که اعتماد به نفس را در آنها تقویت کند، آن را از بین خواهد برد. در واقع ما باید به کودکان یاد دهیم که همیشه احساس واقعی خود را بیان کنند.

منبع:تربيت مادرانه،تربيت بدون فرياد