قانون سراشیبی

حتماً پیام‌های انگیزشی بسیاری پیرامون هدف، هدف‌گذاری و «رسیدن» به آرمان‌ها و آرزوها شنیده‌اید؛ اما در اینجا می‌خواهم از «چگونه رسیدن» بگویم! اینکه چرا بعضی از افراد علی رغم اینکه در ابتدا بسیار پرتوان و با انگیزه شروع می‌کنند، اما پس از گذشت زمان کوتاهی، انگیزه‌‌ی خود را از دست می‌دهند؟ عده‌ای حتی با وجود اینکه مسیرشان را درست انتخاب کرده‌‌اند، اما توان ادامه را در خود نمی‌یابند. اشکال کار کجاست؟ انتخاب راه؟ انتخاب هدف؟ یا دلایل دیگر؟!

مهم‌ترین پاسخی که می‌توانم به پرسش‌های بالا بدهم این است: «هدف مورد نظر، در دسترس نمی‌باشد!» یعنی چه؟ فرض کنید شما آرمان‌های مشخصی دارید که در تلاش برای رسیدن به آن‌ها هستید؛ اهدافی مثل ثروت، دانش و تخصص، تربیت مناسب فرزند و … که شوق رسیدن را در شما ایجاد کرده‌اند و شما را به حرکت وا می‌دارند. در ابتدا همه چیز به خوبی پیش می‌رود، اما آنچه موجب توقف می‌شود و شما را از نفس می‌اندازد، چیست؟ گیر افتادن در «سربالایی» رسیدن! یعنی فرایند #هدف‌گذاری و #نگرش شما به گونه‌ای است که برای رسیدن به موفقیت، خودتان را ملزم به عبور از یک سربالایی سخت می‌دانید. به‌عبارتی دیگر شما در ذهن خود، هدف‌تان را در بالاترین جای ممکن قرار می‌دهید که شاید هیچ وقت دست‌تان به آن نرسد و حتی با وجود برداشتن گام‌های کوچک، چون فاصله‌ی خود را از هدف زیاد و سرعت حرکت‌تان را کم می‌بینید، طبیعتاً شوق و انگیزه در شما پایدار نخواهد بود. اما اگر هدف‌تان را که البته ارزشمند و والا هم هست را دست‌یافتنی کنید و در جایی بگذارید که شما را در «سراشیبی» (سرازیری) قرار دهد، نه‌تنها در راه نمی‌مانید، بلکه با کوچک‌ترین گام‌ها، سرعت شما برای رسیدن به آن بیشتر شده و طبیعتاً انگیزه‌‌تان چند برابر می‌شود. قانون سراشیبی ساده است! هر چه بیشتر خود را در سرازیری‌های #زندگی بیابید، با موفقیت‌های کوچک، انگیزه‌های بزرگ به‌دست آورده و به دلیل افزایش ترشح هورمون‌ها و انتقال‌دهنده‌های شادی‌آفرین، احساس خوشبختی در شما تقویت می‌شود.