هنر زندگی کردن؛ هنر محکوم کردن نیست!"
هنر زندگی کردن؛ هنر محکوم کردن نیست!”
زن و مرد وقتی به مشاور مراجعه می‌کنند، سعی دارند که طرف خود را محکوم کنند. مقصر بدانند، تحقیر کنند، خرد کنند. توجه ندارند وقتی من همسرم را خرد و خاکشیر کنم، چگونه دیگر می‌توانم با او زندگی کنم…!
ممکن است همه ما آسیب‌های روانی داشته باشیم، عقده و گره روحی داشته باشیم، حس انتقام‌جویی داشته باشیم و در مقاطعی خشمگین و پرخاشگر شویم.
قدم اول برای تفاهم در زندگی مشترک این است که یکدیگر را محکوم نکنیم. می‌توانیم عیوب یکدیگر را با ذکر مورد و نشانه بگوییم. می‌توانیم علت‌یابی هم بکنیم.
محکوم کردن یعنی بن بست ایجاد کردن. وقتی شما همسرتان را محکوم می‌کنید؛ باید فاتحه این رابطه را بخوانید. نخستین توصیه این است که سعی کنیم به جای محکوم کردن یکدیگر را بشناسیم.
این که شوهر من به خانواده خودش علاقه‌مندتر است، ببینیم چرا؟ این که با فرزندمان رابطه خوبی ندارد، ببینیم چرا؟ این که مدام ذهنش مشغول است، ببینیم چرا؟ پرخاشگری او برای چیست؟ چرا به زندگی خانوادگی علاقه‌ای ندارد؟ وقتی شما کسی را محکوم می‌کنید دیگر نمی‌توانید او را بشناسید
