قوانين طلايي ارتباط_کلامی با همسران

بسیاری از بگومگوها و مشاجرات خانوادگی ناشی از درست صحبت نکردن و عدم توانایی در رساندن مفهوم و منظور افراد است.

 5 قانون ارتباطی برای کاستن از مشاجرات

➖➖➖➖➖

قانون ارتباطی 1:

به جای «تو و شما» جملات خود را با من شروع کنید

قانون ارتباطی 2:

تا جایی که امکان دارد از کلمات «همیشه و هرگز» استفاده نکنید. مثل اینکه می‌گویید: «هیچ‌وقت دست به سیاه و سفید نمی‌زنی» واژه‌های «هرگز و همیشه» بیش از اندازه قدرتمند هستند و بی‌آنکه لازم باشد طرف مقابل را خشمگین می‌سازند، از این گذشته بسیار ضعیف هستند، زیرا به راحتی می‌توان در مقام تکذیب آن حرف زد، البته مردم وقتی از این کلمات استفاده می‌کنند، می‌خواهند بگویند از این موضوع به شدت ناراحت هستند و بیشتر قصد تاکید دارند و می‌خواهند مطمئن شوند که طرف مقابلشان متوجه موضوع شده است. ولی نمی‌دانند کسی که فقط دو سه بار اشتباهی را مرتکب شده است چقدر از این موضوع ناراحت می‌شود

قانون ارتباطی 3:

رشته‌ کلام همسرتان را پاره نکنید. در هنگام صحبت کردن بگذارید همسرتان حرفش را کاملا بزند. زمانی‌که صحبتش را قطع می‌کنید وی را عصبانی می‌کنید و به او این احساس را می‌دهید که کسی به حرف شما گوش نمی‌کند و برای آن ارزشی قائل نیست. از آنجائیکه اجازه نداده‌اید جمله‌اش تمام شود، ممکن است نتیجه‌گیری شتاب زده و غیر واقعی بکنید.

ممکن است هر چقدر تلاش کنید نتوانید این رفتار خود را کنترل نمائید در این شرایط بهتر است بگویید «نوبت صحبت به من هم بده زیرا به نظر می‌رسد حرف‌های غیر منصفانه می‌زنی ولی خواب ادامه بده» و یا اینکه بگویید :«می‌دانم نباید صحبت را قطع کنم ولی می‌خواهم بدانی غیر منصفانه قضاوت می‌کنی» در این شرایط گوینده به اندازه ی کافی اعتراض خود را بیان می‌کند و احساس خود را نیز مطرح می‌سازد و در موقعیتی قرار می‌گیرد که بتواند پایان سخن همسرش را بشنود. در عین حال اعتراض به اندازه ی کافی کوتاه است و طرف مقابل را عصبانی نمی‌کند و می‌تواند به حرف زدن ادامه دهد.

ادامه دارد

راهکارهایی برای تخریب روابط همسران

آیا میدانید ما به راحتی میتوانیم باعث فروپاشی روابطمان با همسر مورد علاقه خود باشیم ؟

در مواقع نزاع و اختلاف نظرات، نحوه بیان عقائد و گفتگو ها نقش بسیار کلیدی و مهمی در پیشبرد اهداف و رسیدن به توافق دارد.

1سرسختانه همواره خود را حق بجانب دانستن،
حتی زمانی كه ادله كافی در اختیار نداشته باشید .

2هیچگاه عذرخواهی نكردن،
حتی زمانی كه تقصیر كار بودن شما اثبات گردیده باشد.

3بی‌رحمانه خطاهای شریك زندگی خود را بازگو كردن.

4ادعای متعصبانه از آگاهی داشتن از انگیزه‌های شریك زندگی بهتر از خود وی.

5تصور آنكه شریك شما می‌باید نیازهای شما را درك كرده و فورا بدون درخواست شما آنها را برآورده سازد.

6نادیده گرفتن كامل اولویتهای شریك زندگی و پافشاری بر اولویتهای خود.

7عدم اقرار به رنجش و بلافاصله ابراز خشم كردن.

8شناسایی عیوب و كاستیهای شخصیتی همسر و اسرار خانوادگی وی، و بهره گیری از آنها برای پیروزی در مشاجرات، زمانی كه منطق در میماند.

9بهره‌گیری از عذاب وجدان و حس گناه كار بودن برای به بازی گرفتن، دستیابی به اهداف و یا مجازات همسر.

10در شناسایی و یافتن بدیها و معایب همسر چیره دست بودن، اما هیچگاه خوبیها و محاسن وی را بزبان نیاوردن.

عاشقی در کلام رهبر: احترام متقابل

زن و شوهر باید به یکدیگر احترام بگذارند، نه احترام ظاهری و تشریفاتی، بلکه احترامی واقعی.

احترام به این معنا نیست که مثلاً همدیگر را با القاب و آداب صدا کنند. بلکه قلباً مرد نسبت به زن خود و زن نسبت به مرد خود، احساس احترام داشته باشند.

احترام را در قلب خود نگهدارید، برای هم حرمت قایل باشید. این در اداره‌ی زندگی مهمّ است.

بین زن و شوهر، اهانت و تحقیر و تذلیل نباشد

ﺁﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﺑﯿﺎﻭﺭﯾﻢ ﯾﺎﻧﻪ؟

بخش اول

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﺸﮑﻼ‌ﺗﯽ ﮐﻪ ﺯﻥ ﻭ ﺷﻮﻫﺮ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﻪ ﺭﻭ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ،ﺷﺮﺍﯾﻄﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﻃﺮﻑ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺷﮑﻞ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ.

❓ﺳﻮﺍﻝ ﻣﻬﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻓﺮﺩ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﯿﺸﻮﺩ،ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺁﯾﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﯾﻦ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺑﯿﺎﻭﺭﺩ ﯾﺎ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﮕﺬﺭﺩ؟

ﻧﮑﺘﻪ ﯼ ﻇﺮﯾﻔﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﯼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ.ﮔﺎﻫﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﺳﺮ ﺯﺩﻩ،ﻋﻤﺪﯼ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻤﺪ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺭﺍ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻧﺸﺪﻩ؛ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺟﺪﺍﯼ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﯼ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﭘﯿﺶ ﺁﻣﺪﻩ ،ﻣﻬﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﯿﻢ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻋﻤﺪﯼ ﺍﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻧﺪﺍﺩﻩ؛ﭘﺲ ﺍﺷﺮﺍﻓﯽ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭﺩ.ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻭ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺍﺻﻼ‌ ﮐﺎﺭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ.
ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﻭ ﺣﻖ ﺩﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﯾﺎ ﮔﻔﺘﺎﺭﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﺒﻮﺩﻩ؛ﭼﻮﻥ ﺍﮔﺮ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺑﺎﻋﺚ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﻣﺎ ﺑﺸﻮﺩ ،ﻧﻮﻉ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺷﺪﺕ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻣﺎ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺍﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ،ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺭﻧﺠﺎﻧﺪ ﻭ ﺍﯾﻦ ﺗﻮﻗﻊ ﻫﻢ ﺩﺭ ﻭﯼ ﺷﮑﻞ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﮐﻪ” ﻣﻦ ﮐﻪ ﻧﻤﯿﺪﺍﻧﺴﺘﻢ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻡ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﺗﻮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺍﺳﺖ” .

ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺗﮑﺮﺍﺭﺵ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﻧﺠﺎﻧﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﯽ ﺧﺒﺮ ﺍﺳﺖ ﺭﺍ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ.

ﻣﻼ‌ﯾﻤﺖ ﺭﻓﺘﺎﺭﯼ ﻭ ﮔﻔﺘﺎﺭﯼ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﮑﻨﯿﺪ.

ﺳﺮ ﺍﻭ ﺩﺍﺩ ﻧﮑﺸﯿﺪ.

ﺑﺎ ﺗﻮﻫﯿﻦ ﯾﺎ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﺭﺍ ﯾﺎﺩﺁﻭﺭ ﻧﺸﻮﯾﺪ.

ﺗﻨﻬﺎ ﮔﻔﺘﻦ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﺕ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﯿﻮﻣﺪ”ﮐﺎﻓﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺳﺎﺯ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﻫﻢ ﺑﺸﻮﺩ .

ﻋﻠﺖ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﮐﻨﯿﺪ ﺗﺎ ﺍﮔﺮ ﺳﻮﺀ ﺗﻔﺎﻫﻤﯽ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺷﺪﻩ،ﺑﺮﻃﺮﻑ ﺷﻮﺩ.

ﺍﮔﺮ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﭘﯽ ﺑﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺶ ﻣﯽ ﺑﺮﺩ،ﻻ‌ﺯﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺑﺪﻫﯿﺪ ﻭ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭﺍ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻢ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﮐﻨﯿﺪ.

ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺪ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺬﯾﺮﻓﺖ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﺪﺍﻧﯿﺪ ﻭ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺴﺎﻟﻪ ﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺭﺑﻄﯽ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻧﺪﺍﺭﺩ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﭘﯿﺶ ﻧﮑﺸﯿﺪ.

ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﮔﺮﻭﮐﺸﯽ ﻧﮑﻨﯿﺪ.

ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻭﻗﺘﯽ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻫﻤﺴﺮﺗﺎﻥ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﺪ ﻭ ﻧﻤﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ ،ﺟﺎﯾﯽ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ.ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺜﺎﻝ ،ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﮐﺮﺩﻩ،ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﭘﺬﯾﺮﺵ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻭ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻭ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺭﻓﺘﺎﺭﺵ ،ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺜﻞ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻗﺒﻠﯽ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺴﯿﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﯽ ﺍﺯ ﻟﺠﺒﺎﺯﯼ ﺭﺍ ﻃﯽ ﻣﯿﮑﻨﺪ.

ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺑﺖ ﺁﻥ ﻧﺎﺭﺍﺣﺘﯽ ﺧﺎﺻﯽ ﺭﺍ ﻣﺪﺕ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺗﺎﻥ ﺣﻤﻞ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﻭ ﻣﺎﻧﻊ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺣﺲ ﺍﻧﺘﻘﺎﻡ ﺷﻮﯾﺪ

اگر از همسرم ناراحت شدم چکار کنم ؟

گاهی اوقات زن یا شوهر خواسته و نیاز خودش را مطرح نمی‌کند و به همسرش نمی‌گوید که چه رفتارها و گفتارها و عکس‌العمل‌هایی ناراحتش می‌کند

همسر او هم متقابلاً چون نمی‌داند که این رفتار یا گفتار موجب ناراحتی و آزردگی خانم یا آقا می‌شود، آن را مکرراً انجام می‌دهد☝️

⬅️فرد مقابل هم که شدیداً از دست او عصبانی است، در ذهنِ خود رأی صادر می‌کند و برچسب بی‌توجهی یا بی‌عاطفه‌بودن به او می‌زند و احساس فداکاری نیز می‌کند

به ‌این ‌دلیل که آزرده می‌شود، ولی صحبتی نمی‌کند.
او در خیال خود به حفظ رابطه‌شان کمک می‌کند؛ اما درحقیقت به #رابطه_زناشویی‌ شان و همسر خود #خیانت بزرگی کرده است

او در ذهن خود این فرضیه را مطرح می‌کند که «او باید بداند که من چه خواسته‌ای دارم»

یا اینکه «او می‌داند که من از فلان کارش ناراحت می‌شوم»

و البته سخت در اشتباه است

گاهی افراد با گفتن درستِ
خواسته‌هایشان می‌توانند کمک بزرگی به خود و همسرشان کنند و نیازی نیست که آزردگی‌ها و ناکامی‌هایشان را درون خود بریزند، چون این بغض‌های فروخورد، روی هم تلنبار می‌شود و ناگهان موجب انفجار و واکنش خشمناک شدیدی می‌شود

تعریق زیاد نوزاد

تعریق زیاد نوزاد یا شیرخوار در بیشتر مواقع طبیعی است اما گاهی می‌تواند نشانه یک مشکل جدی باشد که باید بررسی شود.

علائم نگران کننده:

اگر تعریق زیاد کودک ناشی از یک بیماری به‌خصوص باشد علائم آن عبارتند از:

امتناع از شیر خوردن، تنفس سریع و وزن نگرفتن

نارسایی قلبی مادرزادی:

اگر کودک هنگام شیرخوردن شدیدا عرق می‌کند احتمال دارد به نارسایی قلبی مادرزادی مبتلا باشد. این کودکان حین شیرخوردن خسته می‌شوند، تنفس تند دارند، سرفه می‌کنند و افزایش وزن خوبی ندارند. بنابراین اگر فرزندتان خیلی عرق می‌کند و علائم گفته شده را دارد باید به یک فوق تخصص قلب نوزادان مراجعه کنید.

پرکاری تیروئید:

گاهی تعریق بیش از حد ناشی از تیروئید پرکار است که در کنار آن علائم دیگر این بیماری هم باید وجود داشته باشد.

هر عرقی نشانه بیماری نیست:

با تمام این اوصاف نباید با دیدن هر علامتی زندگی را به كام خود و خانواده‌تان تلخ کنید. گاهی در زمستان خانه بعضي خانواده‌ها بیش از حد گرم است و چون خودشان به این قضیه عادت دارند متوجه دمای بالای منزل‌شان نمی‌شوند. دمای بالای محیط یکی از مهم‌ترین علل تعریق زیاد شیرخوار است. در مواردی هم والدین بیش از اندازه لباس‌ به فرزندشان می‌پوشانند در صورتی که محیط آن‌قدر‌ها هم سرد نیست.

یادتان باشد گرم شدن بیش از حد بدن نوزاد و شیر خوار خطر سندرم مرگ ناگهانی شیرخوار را افزایش می‌دهد.
پس دمای منزل و نوع پوشش فرزندتان را طوری تنظیم کنید که یک فرد عادی در آن دما یا پوشش احساس راحتي مي‌كند.

تعریق بیش از حد در خواب:

گاهی برخی شیرخواران هنگام خواب در مرحله خواب عمیق دچار تعریق بیش‌ از حد می‌شوند. خواب عمیق در نوزادان و شیرخواران طولانی‌تر است. بنابراین ممکن است هنگام خواب شبانه متوجه شوید که فرزندتان غرق عرق است

چرا #خاک_بازی و #گل_بازی برای بچه ها لازم است؟

شاید از عنوان این مطلب، تعجب کرده باشید ولی می خواهیم در این مطلب توضیح دهیم که چرا خاک و گل یکی از مناسب ترین اسباب بازی ها برای شما و کودک شما هستند.

1. تقویت سیستم ایمنی

تحقیقات نشان داده اند که بازی با خاک و گل کاملا خیس، #سیستم_ایمنی کودکان را تقویت می کند. در نتیجه آن ها کمتر مریض می شوند. در واقع این زندگی بیش از حد پاستوریزه موجب شده است کودکان کمتر با انواع میکروب ها مواجه شوند و در نتیجه بدن آنها قادر به تمایز سلول های خودی از سلول های مهاجم نیست و این موجب افزایش انواع آلرژی ها همچون آسم، اگزما و بیماری های دیگر شده است. همچنین بدن کودکان پس از مواجهه مداوم با یک میکروب، موفق به ساخت آنتی بادی لازم می شود، پس این شرایط را باید در اختیارشان گذاشت و از اینکه کودک به خاک دست بزند، هراس نداشته باشید.

2. ترشح #شادی در مغز

دانشمندان طی تحقیقاتی، متوجه شدند که خاک بازی، موجب افزایش سطح سروتونین در مغز می شود. سروتونین، یک انتقال دهنده عصبی است،که بر خُلق، حافظه، یادگیری، اشتها، خواب و… تاثیر دارد. تاثیر بازی با خاک مشابه تاثیر داروهای ضد افسردگی است. بنابراین خاک بازی برای کودک و بزرگسال شادی بخش و نشاط آور است.

3. ویتامین طبیعت

کمبود یا فقدان ارتباط با #طبیعت در زندگی های مدرن امروزی ما، موجب اختلالات رفتاری بسیاری در بشر، به ویژه کودکان شده است. طبیعت برای انسان ها همچون یک ویتامین است و همانطور که بدن ما، روزانه به میزان معینی از سایر ویتامین ها نیاز دارد، هر روز به ویتامین طبیعت نیز نیاز دارد. فقدان این ویتامین در زندگی روزمره موجب اختلالات مربوط به کمبود توجه، افسردگی و چاقی در کودکان و بزرگسالان شده است.

4. خلاقیت، هوش و هوش هیجانی

گل و خاک جزء اسباب بازی های #سازمان_نایافته هستند. این نوع اسباب بازی ها روش مشخصی برای بازی کردن ندارند و می توانند تاثیر بسیار خوبی بر افزایش هوش، هوش اجتماعی و پرورش #خلاقیت در کودکان داشته باشند

کودکم همه چیز را پرت می‌کند؟

چه باید کرد؟

کودک پرتاب کردن اشیا را به صورت آزمایشی شروع می‌کند و اگر شما سریع وسیله را بردارید و به او بدهید این کار به زودی به صورت یک بازی در می‌آید.

 ابتدا پرتاب کردن را به عنوان یک رفتار یادگیری در نظر بگیرید و به آن توجه نکنید، چون در غیر این صورت این رفتار را تقویت کرده و در جهت منفی سوق خواهید داد.

متوقف کردن #نوزاد در سنین پایین از پرت کردن اجسام بی‌فایده است، در عوض به او نشان دهید چه چیزهایی را می‌تواند پرت کند و چه مکانی برای این بازی آموزنده مناسب است و تنها در صورتی وارد عمل شوید که کودک‌تان در حال پرت کردن چیزی است که خطر دارد و ممکن است به خودش یا دیگران آسیب بزند

انتخاب‌هایی به او بدهید که در مکان و زمان مناسب پرتاب کردن‌شان ضرر چندانی ندارد، مثلا در خانه توپ کوچکی در اختیارش بگذارید یا یک بالشت نرم و سبک یا در بیرون یک مشت سنگ برای پرتاب کردن در رودخانه تا او با آن‌ها غریزه پرتاب کردن را ارضا کند.

باید این پیغام را به کودک بدهید که پرتاب کردن مشکلی ندارد به شرطی که شی درستی برای پرتاب کردن انتخاب شود.

اگر کودک وسیله‌ای غیرمجاز را برای پرتاب کردن برداشت (مثلا کنترل تلویزیون) با آرامش آن را از دستش بگیرید و بگویید «این برای پرت کردن نیست» و توپی به دستش بدهید و بگویید «به جاش این رو پرت کن.»

پرتاب کردن‌هایی که از روی خشم و عصبانیت رخ می‌دهد را نادیده بگیرید، چرا که اگر کودک بفهمد به وسیله این رفتار می‌تواند نظر شما را جلب کند آن را بار‌ها و بار‌ها تکرار خواهد کرد.

در عوض به او بگویید «اگر عصبانی هستی بهتره حرف بزنی، اینجوری من بهتر می‌فهمم مشکلت چیه.» به روش‌های مختلف او را به استفاده از کلمات و بیان احساساتش تشویق کنید.

اگر کودک شما با پرتاب کردن مثلا یک مکعب چوبی در حال آسیب رساندن به کودک دیگری است، با‌‌ همان آرامش او را منع کرده و بگویید «این کار خطرناکه» و به طور موقت از روش محرومیت استفاده کنید که بسته به سن کودک از ۳۰ ثانیه تا چند دقیقه می‌تواند باشد.

مراقب تن صدای‌تان باشید، هیچ اشکالی ندارد اگر با تن صدا و لحن‌تان به کودک بفهمانید که از این کار او ناراحت شدید اما هرگز عصبانیت را در صدای‌تان نشان ندهید.

 اسباب‌بازی‌هایی که برای پرتاب کردن خطرناک هستند را به پایه صندلی با نخ کوتاه ببندید و در عوض وسایلی که خطری ندارند را در کنار آن‌ها آزاد بگذارید تا کودک با امتحان بفهمد چه وسایلی را نمی‌تواند پرت کند.

قاطع باشید و با صدایی روشن و آرام اما بدون عصبانیت کودک را از پرت کردن اشیا منع کنید.

بعد از هر بار پرت کردن وسایل را جمع نکنید و برای مرتب کردن از خود او کمک بگیرید.

 این کار را به یک بازی تبدیل کنید، با او چهارزانو روی زمین بنشینید و بگویید «ببینم حالا کی برنده می‌شه؟ کی می‌تونه زود‌تر اینا رو جمع کنه؟» برای بچه‌های بزرگ‌تر از روش هشدار استفاده کنید، اگر چیزی را پرت کرد، بار اول به او برگردانید ولی بگویید: «اگر دوباره پرتش کنی، برای مدتی مال من می‌شه» و بعد اگر دوباره این اتفاق افتاد برای مدتی وسیله مورد نظر را برای خودتان نگه دارید و اگر باز تکرار شد مدت زمان را اضافه کرده و حتی در طول روز کودک را از آن وسیله محروم کنید.

اسباب_بازی_ها دختر و پسر ندارند.

تا قبل از شش سالگی، جنسیت برای انتخاب اسباب #بازی ها هیچ نقشی ندارد. اینکه پسرها و دخترها روحیات خاص خودشان را دارند، نظریه ای کاملا درست است و این تفاوت حتی از دو، سه سالگی در انتخاب اسباب بازی خود را نشان می دهد، اما نباید فکر کرد اگر به پسری اجازه بدهیم با عروسک یا لوازم خانگی کوچک بازی کند، خصوصیات زنانه در او رشد می کند و یا دخترها نباید توپ بازی و ماشین بازی کنند.

دراین سنین هیچ دلیلی برای نگرانی نیست و هیچ مطالعه ای ثابت نکرده که بازی های در این سنین باید با جنسیت از هم جدا شوند. اما بعد از شش سالگی و دقیقا از زمانی که بچه ها وارد مدرسه می شوند تا ۱۲ سالگی که مهارت های اجتماعی کودکان در حال رشد است، تفاوت میان پسرها و دخترها در انتخاب اسباب بازی ها مشخص و اسباب بازی های آنها از هم جدا می شود

تلاش برای موفقیت با شیوه ی نا مشروع

وقتی شما کودکتان را تحقیرکردید ومثلاًگفتید نمرات تو همه اش تک هستند ونمرات پسر دائی ات بیست است .فرزند شماسعی میکند با تقلب هم که شده نمره ی خوب به دست آورد که این حرکت نه تنها به رشد علمی او کمک نمی کند ، بلکه آثار منفی زیادی نیز به دنبال خواهد داشت.

 هرگز بین فرزندانتان #تبعیض قائل نشده ودرصورت بروز اشتباه از سوی آنان هرگز با دیگران مقایسه شان نکنیدتا فرزندانی سالم و با #اعتماد_به_نفس بالاداشته باشید